رودخانه سیروان.کردستان
رودخانه زریوار .کردستان
لرستان آبشار شوی
لرستان آبشار شوی
لرستان آبشار بیشه
آبشارهای شوشتر
قشم جزیره هنگام
١ـ آناني که وقتی هستند، هستند و وقتی که نيستند هم نيستند.
عمده آدم‌ها حضورشان مبتنی به فيزيک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم مي‌شوند. بنابراين اينان تنها هويت جسمی دارند.
٢ـ آنانی که وقتی هستند، نيستند و وقتی که نيستند هم نيستند.
مردگانی متحرک در جهان. خود فروختگانی که هويت‌شان را به ازای چيزی فانی واگذاشته‌اند. بی‌شخصيت‌اند و بی‌اعتبار. هرگز به چشم نمی‌آيند. مرده و زنده‌‌شان يکی است.
٣ـ آنانی که وقتی هستند، هستند و وقتی که نيستند هم هستند.
آدم‌های معتبر و با شخصيت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثيرشان را می‌گذارند. کسانی که همواره به خاطر ما می‌مانند. دوستشان داريم و برايشان ارزش و احترام قائليم.
٤ـ آنانی که وقتی هستند، نيستند و وقتی که نيستند هستند.
شگفت‌انگيز‌ترين آدم‌ها.
در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه‌اند که ما نمي‌توانيم حضورشان را دريابيم. اما وقتی که از پيش ما مي‌روند نرم نرم آهسته آهسته درک مي‌کنيم، باز مي‌شناسيم، می فهميم که آنان چه بودند. چه می‌گفتند و چه می‌خواستند. ما هميشه عاشق اين آدم‌ها هستيم. هزار حرف داريم برايشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گيريم قفل بر زبانمان مي‌زنند. اختيار از ما سلب مي‌شود. سکوت می‌کنيم و غرقه در حضور آنان مست می‌شويم و درست در زماني که می‌روند يادمان می‌آيد که چه حرف‌ها داشتيم و نگفتيم. شايد تعداد اين‌ها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.
الکساندر رمیزوف، معمار برجسته روسی، طرحی را برای هتل های آینده ارائه داده است. نام این طرح، هتل آرک است.
این هتل ظرفیت پذیرش 10000 نفر را داراست. این سازه از پلاستیک های فشرده ساخته شده است و قابلیت اجرا در خشکی و همچنین بر روی سطح آب را دارد.
نکته قابل توجه در این سازه، استفاده از انرژی های نو می باشد. در بخش مرکزی هتل، یک ژنراتور بادی تعبیه شده است که انرژی های مورد نیاز ساختمان را تامین می کند.
در پوسته خارجی هتل از سلول های فتوولتائیک استفاده شده است. این سلول ها قادر به تبدیل انرژی خورشید به انرژی الکتریکی هستند و همچنین زمانیکه سازه بر روی دریا اجرا می شود، این سلول ها انرژی گرمایی آب را به انرژی الکتریکی تبدیل می کنند.
ساختار این سازه گنبدی شکل است و این ویژگی در جذب انرژی های مختلف و همچنین واکنش ساختمان در مقابل زلزله بسیار حائز اهمیت است. متریال به کار رفته در این هتل شکیل، بسیار سبک و مقاوم می باشد.
ارتفاع خانه‌ی دانش، حدود ٧متر و مساحت آن حدود ١٣٠متر مربع است. خانه در همکف دارای دو اتاق و ایوان، و در طبقه‌ی اول دارای تلار می‌باشد که به جهت قرار گرفتن در مسیر بادهای خنک تابستان، جهت استراحت، در این فصل استفاده می‌شد. به علت سکونت خانواده‌ی دانش در این خانه، ساختار سازه‌ای و معماری این گونه، الگو برداری و با استفاده از مصالح موجود در خانه‌های کمکی در سال ١٣٨٦ در محل موزه ساخته شد. این مجموعه‌ی مسکونی علاوه بر خانه‌ی مسکونی، شامل فل‌خانه که در محوطه‌ی خانه بسیار جلب توجه میکند، کروج، تلمبار، لانه‌ی مرغ، طویله و چاه می‌باشد. مجموعه‌ی این بناها، بیانگر نحوه‌ی زندگی و بخشی از فعالیت‌های روستائیان گیلان در دهه‌های گذشته است. |
محمد نمازی (زاده: ۱۲۷۵ خورشیدی در شیراز، درگذشت: فروردین ۱۳۵۱ خورشیدی در شیراز)، از متمولین و ثروتمندان ایرانی بود که جزو خیّرین و نیکوکاران روزگار به شمار می‌آمد و با وجود سالیان مدید اقامت در ایالات متحده آمریکا، منشاء پدید آمدن آثار خیریه و ابنیهٔ عام المنفعهٔ بسیاری، بویژه در زادگاه خود، شهر شیراز گردید، که از آن جمله بیمارستان نمازی شیراز، بسیار مشهور است.
محمد نمازی، فرزند حاج محمد حسن نمازی، در سال ۱۲۷۵ هجری شمسی در شیراز زاده شد. دوران کودکی را در هند و چین گذراند. سال‌های جوانی را در شیراز و تهران سپری کرد. در سال ۱۳۰۳ به قصد سیاحت به آمریکا رفت، اما این سفر سرنوشت او را تغییر داده و نزدیک به سی سال در آنجا اقامت کرد.
عشق به ایران برای او همیشه زنده بود و پس از موفقیت در فعالیت‌های اقتصادی به ایران بازگشت. اگر چه نیت اصلی وی ایجاد مجتمع بهداشتی و درمانی بود، اما او در سفر خود به ایران با پدیده نامناسب آب آشامیدنی برخورد و تصمیم گرفت علاوه بر ساخت مجتمع درمانی، آموزشی، نسبت به انجام سیستم مناسب آب لوله کشی نیز با مشارکت انجمن اقدام نماید. به طوریکه شیراز اولین شهر ایران بود که دارای آب لوله کشی شد.
بنابراین او سازمان لوله کشی آب شیراز و نیز بیمارستان نمازی این شهر را (که در ابتدا به بیمارستان پانصد تختخوابی شهرت داشت)، راه اندازی نمود.
از دیگر خدمات او، تأسیس آموزشگاه عالی پرستاری در شیراز بود.
محمد نمازی گرچه مقیم آمریکا بود ولی بیشتر عمرش را در خاور دور گذراند و در فاصله دو جنگ جهانی دوم توانست تجارت دریایی موفقیت آمیزی در هونگ کونگ به وجود آورد. او در این مدت با بازرگانی میان شرق دور و آمریکا توانست به ثروت قابل توجهی دست یابد.
در سال ۱۳۲۳ تصمیم گرفت به ایران بازگشته و در شیراز به کمک مردم بشتابد. او با بخشیدن مقدار قابل توجهی از ثروتش توانست سیستم آب لوله کشی شیراز را (قبل از تهران) و همچنین مرکز پزشکی و درمانی شیراز (بعدها بیمارستان نمازی) و آموزشگاه پرستاری نمازی و دارالایتام و هنرستان نمازی را راه اندازی کند. برنامه لوله کشی در سال ۱۳۲۷ تکمیل شد. او همچنین در سال ۱۳۲۸ بنیاد خیریه‌ای به نام بنیاد ایران در واشنگتن تاسیس کرد. سازمان خیریه بنیاد ایران، در زمینهٔ ایجاد مؤسسات عام المنفعه در ایران فعالیت داشت.
وی در فروردین ماه سال ۱۳۵۱ خورشیدی در شیراز و در بیمارستان نمازی که خود تأسیس کرده بود، و در سن ۷۶ سالگی درگذشت.
برج مخروطی پارچه ای، نام پروژه ای است که توسط گروه معماری MOS در ظهر نیویورک طراحی و اجرا شده است.
این برج پارچه ای به منظور برگزاری مراسم و کارگاه های هنری و همچنین گالری و اجرای نمایش در فصل تابستان ایجاد شده است.
سازه های دودکش مانند در این برج، گردش هوا و خنک شدن آن را بدون هیچگونه ابزار فیزیکی انجام می دهد. زوایای قرارگیری پارچه ها نیز به گونه ای می باشد که حداقل ورود نور از طرفین و حداکثر روشنایی از مرکز را تأمین کند. ساختار این برج از صفحات سبک بتنی، نوعی پشم و سازه های فضاکار تشکیل شده ست.
سلام دوستان:
این مجموعه در سال ١٣٤٣ در روستای "سَده" که از توابع دهستان بلسبنه در بخش کوچصفهان شهرستان رشت است، توسط آقای محمد دانش ساخته شد. آقای دانش که به کار کشاورزی و نوغان‌داری مشغول بوده، از کشاورزان طبقه‌ی متوسط روستا محسوب می‌شده است. نحوه‌ی ساخت خانه و تزئینات به کار رفته در بنا، گواه این مدعاست.
